Շատ շների սիրահարներ անկեղծորեն համոզված են, որ իրենց ընտանի կենդանին ի վիճակի չէ ագրեսիվ վարք դրսեւորել մարդկանց նկատմամբ, բայց իրականությունը կարող է դաժան լինել: Ագրեսիվությունը մեծապես կախված է ցեղի բնական բնութագրերից, որոնք բառացիորեն թելադրում են կենդանու վարքը:
Հրահանգներ
Քայլ 1
Ագրեսիվությունը այս կամ այն աստիճանի բնորոշ է բոլոր շներին ՝ անկախ ցեղից: Ագրեսիվության աստիճանը մեծապես կախված է որոշակի ցեղին պատկանելուց: Առավել ագրեսիվ շները համարվում են որսորդական և կռվող ցեղատեսակներ, որոնք հատուկ բուծվել են այն վայրերի համար, որոնք շանից պահանջում են առավելագույն անողոքություն և առանց երկմտելու հարձակվելու ունակություն: Կան վիճակագրություններ, թե ինչպես են խոշոր շները հարձակվում մարդկանց վրա, ուստի մարդկանց մեծամասնությունը կարծում է, որ հենց այդ մեծ շներն են առավել ագրեսիվ:
Քայլ 2
Փաստորեն, կեղտոտ շների և դաշունների հարձակումը մարդկանց վրա շատ ավելի մեծ է, քան կռվող շների հարձակումների քանակը: Համեղ շների ագրեսիվությունը վերահսկելու վերաբերյալ վիճակագրության բացակայությունը պայմանավորված է նրանով, որ, օրինակ, Chihuahuas- ը չի կարող լուրջ վնասվածք հասցնել մարդուն, ուստի նման խայթոցներով հիվանդանոց գնալը չափազանց հազվադեպ է:
Քայլ 3
Ավելի մանրազնին հետազոտությունից հետո ամենաագրեսիվ շների ցուցակում առաջին տեղը կիսում են դաշշունդներն ու չիհաուաները: Դաշշունդների դեպքում որսի բնական բնազդը որոշիչ նշանակություն ունի ՝ պատճառելով, որ շունը պարբերաբար դուրս գա հասարակության առջև: Chihuahuas- ի դեպքում ամեն ինչ վերաբերում է տիրոջը պահպանելու և պաշտպանելու բնազդին: Այս փոքրիկ շներն այնքան են կապված իրենց տիրոջ հետ, որ եթե օտարականի վարքը վտանգավոր ճանաչեն, նրանք անմիջապես հարձակվելու են: Հաշվի առնելով, որ թե՛ դաշշունդները, թե՛ չիհաուաները չեն կարող լուրջ վնասվածքներ պատճառել, նրանց տերերից շատերը նրանց վտանգավոր չեն համարում և այդ ցեղատեսակի շներին քայլում են նույնիսկ առանց կապանի:
Քայլ 4
Եթե հիմք ընդունենք վիճակագրությունը, ապա առավել ագրեսիվ շներին կարելի է ճանաչել որպես պիտբուլ տերիեր, ցուլ տերիեր և տերիեր: Այս բոլոր շները պատկանում են պայքարող ցեղատեսակների, ուստի նրանք պահանջում են լուրջ կրթություն: Բուլ տերիերների անվտանգության շուրջ դեռ տարաձայնություններ կան, և որոշ երկրներում բուծումը արգելվում է օրենքով: Բանն այն է, որ ցուլ տերիերները, նույնիսկ շների մշակողի կողմից մարզվելուց հետո, մնում են շատ վտանգավոր կենդանիներ: Լինում են դեպքեր, երբ ցուլ տերիերները մահացու վնասվածքներ են հասցրել մարդկանց, և ագրեսիայի համար ակնհայտ պատճառ չի եղել: Բացի այդ, կան դեպքեր, երբ ցուլ տերիերները հարձակվել են իրենց տերերի վրա, ինչը վերջինիս համար ավարտվել է մահով:
